Groot nieuws: De bus is er!

De bus is binnen
Bierman heeft inmiddels alle aanpassingen afgerond. De bus ging toen weer op transport naar de Renault dealer in Woerden. Ook zij moesten nog wat aanpassingen doen. Vorige maand kregen we bericht dat de bus klaar was en we hem konden komen ophalen, waarop we een afspraak maakten om de bus op te halen.

Wat een fantastische dag! Ik rij voor de laatste keer met de ‘oude’ Renault Traffic naar de dealer. We gaan er met het hele gezin heen, wel zo leuk natuurlijk. Onze nieuwe bus staat buiten al op ons te wachten. Spiksplinternieuw te glimmen. Nog geen zandkorrel in de wielkasten. Binnen spreken we alles door en tekenen we de overdracht. Eenmaal buiten krijgen we de sleutel. Zo gaaf. Tim mag uiteraard als eerste de bus in.

Hein heeft de eer om naar huis te rijden en dus de eerste kilometers op de teller te zetten. Daar gaan we dan. Wat is ie mooi en groot. Thuis is het spannend want de bus is veel langer en breder dan de oude bus, dus parkeren op de oprit is nog een hele kunst. De kinderen vinden het prachtig en gaan graag met Tim mee op de lift. De dagen erna rijden we met zijn tweeën en soms met Lennard erbij, rondjes in de omgeving, om de bus te leren kennen en rijervaring op te doen. Hij rijdt heerlijk.

Dagje weg
Uiteraard gaan we meteen met de bus weg. Het is mooi weer, dus we gaan naar Noordwijk. We zijn er al vroeg. Het is wel spannend, want we weten niet waar we zo’n grote bus kunnen parkeren. We weten wel de invalidenparkeerplaatsen te vinden, maar dat zijn steekvakken en dus veel te kort voor ons. Gelukkig is er een hele rij ‘gewone’ met parkeerplaatsen achter elkaar vrij. Hier parkeren we in het laatste vak, want we hebben aan de achterkant een paar meter nodig om de deuren open te doen, de lift naar buiten en naar beneden te laten en Tim erin te kunnen rijden. Er is geen parkeervak meer achter de bus dus dat komt goed uit. Wat zo geweldig is, is dat we nu met de bus ook Tim zijn fiets kunnen meenemen. Normaal konden we alleen maar in zijn rolstoel naar zee. Dit was de eerste keer dat Tim langs de promenade fietste.

Tim is heerlijk aan het fietsen. Je ziet hem zichtbaar genieten van de beweging en de zeelucht. Na een uurtje fietsen is het wel genoeg voor hem en dus gaan we terug naar de bus om Tim in de rolstoel te zetten en meteen te verschonen, want er zit ook een verschoonbedje in de bus. Dat is zo fijn en handig. Als we aan komen lopen, komt er een Duitser aangereden en parkeert vlak achter onze bus. Oh nee! Het is al druk geworden en alle parkeerplaatsen zijn al vol. Waar hij staat is geen parkeervak. En hij ziet ook onze sticker met ‘afstandhouden’ niet. Met Lennard nog op de arm, ren ik naar de auto toe. In mijn beste Duits leg ik uit dat hij weg moet om niet weggesleept te worden. Na 3 keer uitleggen, valt het kwartje pas op het moment dat ik de deuren opendoe en de lift naar beneden probeer te doen zonder dat ik zijn auto raakt. Hij is geïrriteerd en vraagt of ik de lift omhoog wil doen zodat hij weg kan rijden. Wat voelde hij zich stom. Ons eerste uitje met de bus loopt dus met een sisser af. Maar stel dat ik niet op tijd kwam aanlopen en hij er al stond geparkeerd? Wat had ik moeten doen? Politie bellen? En uren wachten tot ze hem misschien wegslepen? Of de bus half uitparkeren en op de weg gaan staan en dan alles en iedereen inladen en een flinke file veroorzaken, want het is een smalle weg? En dan weer terug achteruit in het parkeervak zetten als we klaar zijn met verschonen? Daar denk ik nog maar niet aan, wat een gedoe dat zal zijn. Maar ik denk dat dit een situatie is die we helaas nog heel vaak gaan meemaken….

Dagje naar Ursula
We gaan graag naar landgoed Ursula in Nieuwveen. Hier wonen en werken mensen met een handicap. Het is zo’n geweldige plek. Er is veel natuur. En hier worden we niet raar aangekeken. Dit keer nemen we Tim’s loophulpmiddel de ‘caddy’ mee. Als we er zijn, tillen we Tim uit zijn rolstoel in de caddy. Tim kan hier lekker rondstappen. Ook Willemijn kan lekker rondfietsen en Lennard op zijn skelter. Wat handig dat alles mee kan.

Opa en oma
Dan gaan we voor de eerste keer naar opa en oma in Nijmegen. Een flink stuk rijden. Het grootste gedeelte over de snelweg. Fijn dat er cruise control in zit. Dit keer nemen we loophulpmiddel caddy én zijn driewielfiets mee. Uiteraard zit Tim in zijn rolstoel onderweg. ’s Middags kan Tim lekker buiten rondstappen. Later op de middag krijgt Tim nog lekker zijn beweging met fietsen. En om Tim te verschonen gaan we gewoon naar buiten naar de bus. Nu kunnen de deuren dicht. Zo ligt Tim niet op de tocht en kan niemand naar binnen kijken door de geblindeerde ramen. Wat zijn we blij met de bus.

School en ziekenhuis
Ook zijn de noodzakelijke ritten handig met de bus. Zo kunnen we Tim naar school brengen (als hij niet met de taxi gaat) en ermee naar afspraken in het ziekenhuis of de tandarts. Maar naar het ziekenhuis is niet zo makkelijk. De parkeergarages zijn vaak maar 2 meter hoog. De bus is 2,57 meter hoog. Dus in geen enkele garage passen we. Dat wisten we, want stahoogte vonden we belangrijker dan parkeren in een parkeergarage. We moeten het bezoek nu echt plannen: eerst bellen naar het ziekenhuis om te vragen waar we kunnen parkeren. Vaak moet je deze aparte parkeerplaatsen reserveren en horen we waar de plaatsen precies zijn. Eenmaal geparkeerd, is het nog een gedoe om het ziekenhuis in te komen en je weg vanaf daar te vinden binnen in het ziekenhuis, want je komt door een vage zijingang binnen. Dus een heel gedoe.

Inzegening voor veilige kilometers
Diaken Van Aarle, de pastor uit onze kerk, heeft onze bus ingezegend. Echt zo bijzonder en mooi. Hij kwam bij ons langs. We vertelden over de bus en lieten hem trots zien. Daarna maakte hij zich klaar om de bus in te zegenen. Lennard mocht de bijbel vasthouden en Willemijn hield het gewijde water uit Lourdes vast. Met zijn allen liepen we rond de bus en sprenkelden de pastor wijwater over de bus. Daarna baden we het Onze Vader. Een heel mooi bijzonder moment. Dank je wel voor het inzegenen, hopend op veel veilige kilometers.

Sponsoring TweeReclame
Sinds een jaar heeft Tim zijn huidige rolstoel. Deze is een maatje groter dan zijn eerste rolstoel. De spaakbeschermers kunnen bedrukt worden met een foto of ontwerp. Ik had voor zijn eerste rolstoel wat bedacht. Maar voor deze rolstoel lukte het niet om iets te bedenken. Hij reed nog steeds met de zwarte effen spaakbeschermers rond. Steeds dacht: oh ja, nog een ontwerp bedenken, maar wat? Een rolstoel is toch het verlengde van Tim. Als je Tim ziet, dan zie je zijn rolstoel. Het is een stukje persoonlijkheid en uitstraling geworden. Dan wil je iets wat past en leuk is voor hem. Ik trok de stoute schoenen en vroeg ontwerp- en reclamebureau TweeReclame uit Alphen aan den Rijn. Ik mailde een foto van de rolstoel en dat het een rond ontwerp moest worden met donkerblauw en rood (de kleuren van zijn rolstoel) en met zijn naam erop en iets van beweging of snelheid. Ik werd gebeld: “Is dat voor Tim, oh die ken ik wel, die zie ik wel eens buiten lopen of fietsen, we willen het ontwerp graag sponsoren.” Gaaf he? Zo lief. Binnenkort ontvangen we de spaakbeschermers. Ik hoop dat ze op tijd komen zodat Sinterklaas ze als cadeautje aan Tim kan geven. Dank je wel lieve mensen van TweeReclame!

Dank dank dank
Het geld voor de bus is vrijwel bij elkaar. De laatste statiegeldactie lopen af begin van het nieuwe jaar. Wat hebben we met elkaar veel moeite gedaan om het geld bij elkaar te krijgen. En uiteraard de grote geldschieter, waarvan we een supergroot bedrag ontvingen voor de bus waardoor hij meteen besteld kon worden.

Twee jaar geleden, in oktober 2019 begonnen we met inzamelen van geld voor de bus. Tim paste letterlijk niet meer in onze auto. Veel acties volgden met veel enthousiaste mensen. Zoals de cup cake actie, waarbij we 2 keer 1000 cup cakes op één dag verkochten. Toen kwam corona en lag alles ineens stil. Hoe gaan we geld voor de bus bij elkaar krijgen was onze zorg? De oplossing bleek statiegeld acties. Zo sprokkelden we het geld bij elkaar. Uren heb ik aan de telefoon gezeten om te leuren met de vraag of ik het goede doel mocht zijn bij de statiegeldautomaat, zodat mensen het bonnetje aan ons konden doneren. Maar ook mijn ouders hebben de hele regio in Nijmegen platgebeld en ook Anne-Marth de regio Den Haag.

We kunnen alleen maar dankbaar zijn. Zonder al die mensen was het nooit gelukt. Mensen die geld doneerden en mensen die hielpen met acties. Mensen doneerden tussen de 10 euro en duizenden euro’s! En al die anonieme mensen die dubbeltjes en euro’s doneerden met statiegeld bonnetjes. Wat een geweldige mensen zijn er in de wereld. Hein en ik zeggen vaak tegen elkaar: ‘de wereld is nog mooi’. Wat geweldig hoe iedereen ons zó heeft geholpen. We zijn zo blij met al die lieve mensen! We kunnen alleen maar zeggen: dank dank dank!

Dag lieve mensen. Dit was wel de blog waarop iedereen al heel erg lang wachtten. Het is zeker niet mijn laatste blog. Ik laat jullie zeker nog verhalen weten over Tim, hoe het met hem gaat en hoe het met de bus gaat, hoe zijn spaakbeschermers zijn geworden en wat we samen met Tim meemaken. Maar dat zal wat minder frequent zijn.

Lieve groeten Jessica