Hoera de bus is binnen!

Bus staat bij autoaanpasser
En dan krijg je een Whatsappje binnen van het autoaanpasbedrijf met een foto van een grote trailer met Renault Master bussen erop. Met de tekst: “Ik denk dat jullie bus binnen is, maar nog wel even chassisnummer checken”. Oooo wat spannend. Ja, het is onze bus! Hoera hij is binnen. Hij is in Nederland en hij is afgeleverd bij Bierman, het autoaanpassingsbedrijf. Wat zijn we blij. Gespannen speuren we de foto’s af op een zijschuifdeur en ramen. Hij lijkt compleet. Snel maken we een afspraak en gaan langs om te kijken, maar ook om meteen details door te spreken over de aanpassingen. Wat gaaf om hem nu in het echt te zien. Wat is ie mooi. De Renault dealer in Woerden heeft flink voor ons gelobbyd, want de bus zou nog lang niet klaar zijn vanuit de fabriek. Sterker nog: zo compleet als wij de bus uit de fabriek hebben gekregen gebeurt niet meer. Iedereen heeft waarschijnlijk wel gehoord dat er chips te kort zijn voor alle soorten elektronica zoals computers en dus ook voor auto’s. Nieuwe auto’s worden nu als ‘halffabricaten’ aan dealers geleverd en die leggen dan nog de laatste hand aan de details. Wat een geluk dat Hans dit voor ons heeft geregeld! Echt top! Dank je wel!

Dagje naar zee
Het mooie weer lonkt. De terrassen zijn weer open en inmiddels hebben Hein en ik 2 prikken tegen het coronavirus gehad. Kom we gaan naar zee, met de bus. Ons eerste echte dagje uit met de bus met zijn vijven. Leuk! Maar ook spannend, want hoe gaat dat allemaal als we daar zijn? Eenmaal aangekomen zoeken we een parkeerplaats. Aha, een parkeergarage. Oh nee, daar kunnen we niet in. Wat nu? Op zoek naar een parkeerplaats. Veel (gewone) parkeerplaatsen zijn vol en te kort. Dan zien we vier lege invalide-parkeerplaatsen. Wat opvalt is dat ze ietsjes langer zijn dan een normaal parkeervak, maar niet lang genoeg voor ons; en dan is onze eigen bus zelfs nog een meter langer dan de tijdelijke bus die we nu mogen gebruiken. We kiezen het laatste vak, dat aansluit op de bus strook. We hebben namelijk aan de achterkant ruim 2 meter extra nodig om de deuren open te doen en de lift uit te klappen. En dan nog een meter om Tim ervan af te rijden. Jammer is dat er geen enkele oprit het trottoir op is. Dus met de rolstoel over de bus strook.

Strandrolstoel
We rijden naar een strandtent. Bij enkele strandtenten kun je namelijk strandrolstoelen huren. Dat hadden we nog niet eerder gedaan. Zoals altijd doen we (noodgedwongen) goed vooronderzoek voordat we ergens naar toe gaan: “kunnen we de bus kwijt? zijn er goede rolstoelpaden? is het er niet te druk voor Tim? en in dit geval: is er een strandrolstoel die ik kan reserveren?” Uit de twee soorten strandrolstoelen kiezen we de strandrolstoel waarvan ik denk dat Tim er het beste in zit. Ze zijn namelijk geschikt voor volwassenen die goed recht overeind kunnen blijven zitten, zonder enige ondersteuning, behalve een rugleuning. Dus eigenlijk totaal niet geschikt voor Tim. Hein haalt uit onze bus wat spanbanden. Dat klinkt wat spartaans en dat is het ook. Maar het is niet anders: hiermee binden we Tim vast. Met wat creativiteit gebruiken we de spanbanden met kussentjes eronder bij zijn buik en armen die we van de strandtent mogen lenen. Zo glijdt Tim niet onderuit, niet naar opzij en blijft hij redelijk rechtop zitten. Als Tim doorkrijgt waar hij in zit, begint hij te lachen. En die lach verdwijnt niet meer van zijn gezicht. Tim vindt het fantastisch om aan zee te zijn, zo dicht bij het water en de golven. Wat een schik heeft hij. Voor ons is het wel zwaar rijden. Maar de lol dat Tim weer bij het water kan komen is zo mooi. Zijn geluk, is ons geluk! De laatste keer dat Tim in en bij de zee was, was in Frankrijk vorig jaar en de keer daarvoor was weer een jaar daarvoor in Frankrijk. In Nederland kon dat niet. Maar nu met deze strandrolstoel is het wel gelukt. En het ging best soepel, vanuit onze maatstaven gezien tenminste. Tuurlijk is het veel gedoe en gezeul. Maar dat is het allemaal waard.

Verschonen in de bus
Tim zijn luier moet verschoond worden. Bij de strandtent biedt de mevrouw aan dat er een heel ruim invalidentoilet aanwezig is. Ik vraag of er plaats is om Tim neer te leggen, zoals op een brancard. Nee. Wel is er op het gewone toilet een baby verschoonplekje met een verschoonkussentje erop. Grappig dat ze dat voorstelt, want Tim is met 1,25 meter en 25 kilo veruit te lang en te zwaar voor zo’n iel verschoonplekje. Zou ze Tim kleiner en lichter inschatten omdat hij in een rolstoel zit? Het kan ook op de grond van het invalidentoilet, zegt ze. Tim vanaf de grond op tillen, voelt alsof je een zak van 40 kilo tuinaarde bij Intratuin van de grond optilt. Aan het tillen vanaf de grond ga je echt kapot. Tim werkt totaal niet mee. Je houdt geen rug meer over. Daarnaast leg ik Tim niet op een ronduit smerige vloer van een openbaar toilet. Geen optie dus. Op naar de bus. Wat een verademing. Bedje uitklappen en Tim erop. Ok, niet geheel ideaal, want deze bus is eigenlijk te kort. Als je dit bedje wilt gebruiken, moeten de achterdeuren open en de lift naar beneden uitgeklapt omdat anders het bedje niet gebruikt kan worden. Gelukkig is onze nieuwe bus wel lang genoeg. Wel een beetje gênant dat Tim met de achterdeuren open in zijn blote billen ligt. Gelukkig kwam er net even niemand langs. Maar wat fijn dat we deze verschoonplek in de bus hebben. Echt geweldig. Zo kunnen we tenminste een dagje met Tim ergens heen. Anders moet je meteen naar huis bij een vieze luier. En nee, wij laten Tim niet de hele dag met een volle (poep)luier zitten.  

Blik van geluk
Wat me opvalt, is dat we weer een bezienswaardigheid zijn. Ik was vergeten dat dat met Tim zo is. Vaak komen we in onze wereld, waar het heel gewoon is om rolstoelen en de vreemdste aanpassingen te zien. Plaatsen zoals revalidatiecentra, instellingen, ziekenhuizen en Tim’s school. Waar mensen niet vloeiend lopen, in apparaten zitten, rare harde geluiden maken en anders praten en anders zijn. Een hele op zichzelf staande grote wereld. Net zo groot als de gewone wereld. Het valt me vaak niet eens meer op. Als ik iemand anders in een rolstoel zie zitten, kijk ik er niet van op. Ik kijk wel, maar meer van: hé wat heeft die voor een rolstoel, of: die heeft die aanpassing aan de rolstoel, dat is handig, of: hoe werkt die rolstoel? Als we weer in de gewone wereld zijn, staren mensen. Ze kennen dat allemaal niet. Alles wat maar iets van de norm afwijkt, is anders en valt direct enorm op. Mensen staan op het strand zelfs stil om te kijken wat er nu weer voor een gevaarte voorbijrijdt op het strand. Dat hebben ze nog nooit gezien. Wat een attractie zijn we. Gelukkig kan het soms ook anders gaan en worden we aangesproken wat het voor een ding is en wat geweldig voor Tim, hoe hij erin kan zitten en zo toch bij zee kan komen. Die openheid, in een gesprekje, in een blik. Dat vind ik heel mooi. Dat is tenminste niet staren en als we terugkijken, snel wegkijken. Nee. Dat is een blik van waardering, van geluk. Een blik van iets heel geweldig voor een ander vinden, voor Tim. Dat zijn blikken die energie geven en een keer niet pijn doen.

Wachten
Fijn is dat we deze leenbus nu door en door kennen en weten wat handig en wat niet. Want waar willen we straks in onze bus de sjor-ogen hebben en waar opbergvakken, waar moet precies de rails komen voor de rolstoel op de vloer. De ervaring met deze bus geeft ons veel kennis. Erg fijn dat we deze bus tot onze beschikking hebben gekregen. Ondertussen wordt onze bus nu aangepast. Dat is een flink proces en erg veel werk: er komt een dubbele houten vloer in met daarin vloerbevestigingen voor de rolstoel, autogordels voor Tim, wand afwerking met wandisolatie, luchtvering op de achterwielen, stoelen op de 2e rij met gordels, een opklapbaar verschoonbedje, donkere ruiten en een airco/verwarmingsunit.

Dit zijn eventjes de grote lijnen van wat er gedaan moet worden. Je kan je voorstellen dat dat niet in een week klaar is. De luchtvering inbouwen duurt al een week. Als de bus klaar is bij Bierman, gaat de bus nog voor andere kleine aanpassingen terug naar de dealer, wat ook nog een week kost. Helaas is de bus dus niet klaar voor onze vakantie naar Frankrijk. We willen geen haastwerk, het moet netjes en goed gebeuren. We proberen in elk nadeel toch een voordeel te zien: in Frankrijk heb je vrij nauwe straatjes en korte bochtjes. Dat weten we omdat we er al 2 keer zijn geweest. Deze bus is ietsjes smaller, een meter korter en heeft een kleine wielbasis dus dat is weer een voordeel 😉. 

De vakantieperiode breekt alweer bijna aan. En hopelijk daarmee ook mooi aangenaam zomerweer. Ik hoop dat iedereen een mooie zomer heeft en misschien ook op vakantie kan. Tot snel lieve mensen. Veel succes met alles. Blijf gezond en houdt nog steeds afstand. Fijne vakantie allemaal en geniet ervan!
Lieve groeten Jessica

One thought on “Hoera de bus is binnen!”

  1. Geweldig dat jullie eigen bus er bijna is!
    Bedankt voor de ‘plastische’ beschrijving van een dagje strand met z’n vijven. Mooi dat dat nu mogelijk is.
    Fijne vakantie en tot ziens,
    Lieve groet Bout

Comments are closed.